القاب و كنيه هاي حضرت مهدي عليه السلام

نام اصلي آن حضرت «م ح م د» است. نامي كه پيامبر اكرم(ص) بر او نهاده و فرمود: اسم او اسم من و كنيه او كنيه من است. كنيه حضرت ابوالقاسم است و به ايشان ابوصالح، ابو عبدالله، ابو ابراهيم، ابوجعفر، و ابوالحسن هم گفته مي شود. القاب آن حضرت بسيار زياد است. از جمله:

1- مهدي: مشهورترين لقب آن حضرت است. مهدي كه اسم مصدر هدايت است، به معني كسي است كه بوسيله خدا هدايت شده باشد. امام صادق(ع) در ضمن حديثي فرمودند:

آن حضرت را مهدي گويند، زيرا مردم را به امري كه گم كرده اند هدايت مي كند. (1)

همچنين امام باقر(ع) فرمودند:

او را مهدي ناميدند براي اينكه به امري پنهان (اسلام راستين) هدايت مي كند.

2- قائم: يعني قيام كننده به حق. رسول خدا(ص) فرمودند:

از اين جهت او را قائم ناميدند كه پس از فراموش شدن نامش قيام مي كند. (2)

امام جواد (ع) در پاسخ به اين پرسش كه چرا او را قائم مي نامند، چنين فرمودند:

زيرا پس از آنكه نامش از خاطره ها فراموش شود و اكثر معتقدين به امامتش از دين خدا برگردند قيام مي كند. (3)

3- منتظر: از امام جواد(ع) پرسيدند چرا وي را منتظر مي گويند؟ ايشان فرمودند:

زيرا وي براي مدتي طولاني غيبت مي نمايد و علاقمندان، منتظر ظهورش خواهند بود و آنان كه ترديد دارند، او را انكار مي كنند. (4)